Tarihin Eskimeyen Tadı Helva

Helva hem besleyici hem de lezzetli bir besin kaynağı olarak yüzyıllar boyunca, Osmanlının
vazgeçemediği, sofralarından eksik etmediği bir tatlıdır.
Arapça’da ‘tatlı’ anlamına gelen helva, genel olarak tatlıları ifade eden ‘hulviyyat’ sözcüğünden türemiştir.
Bu nedenle Arap mutfak kültüründeki helva ile Osmanlı’daki helva arasında şöyle bir fark vardır. Araplar,
helvayı tatlıların ana başlığı olarak kullanırlar. Türkçe'de tatlı kelimesinin yanında helva sözcüğü de aynı
etkiye sahiptir. Osmanlı’da helva sıradan bir gıda ürünü olmaktan çıkıp kültürel bir değer olmuştur.
Damakları tatlandıran bir lezzet olmaktan öte, aslında sosyolojik bir olgudur helva.

Anadolu mutfak kültürünün vazgeçilmezlerinden olan helva, sadece bir damak tadı değil; mutlulukların ve
üzüntülerin en büyük ortaklarındandır. Damakları tatlandıran bir lezzet olmaktan öte, aslında sosyolojik
bir olgudur helva. Bir yiyecekten daha fazlasını ifade eder. Hayattır, bazen barış, mutluluk, bazen de
ölüm...
Düğün ziyafetlerinde, bayramlarda eve davet edilen misafirlerle yenilen yemeklerde, doğumlarda,
ölümlerde, askere giderken, yeni bir ev sahibi olurken, eşe dosta dağıtılan bir tatlı olarak karşımıza her
zaman helva çıkar.
Kısaca kederini paylaşmada, sevincine ortak etmede hangi sebep olursa olsun eş, dost ve akrabayla bir
tabak helva yemek adettendir. Osmanlı gelenek ve göreneklerine göre neredeyse her önemli olay için
helva yapılması gerekirdi. Keyfin, sevincin, kültürün, şiirin, şarkının, kutlamanın, haremdeki doğumun,
veliaht şehzadenin tahta geçişinin, savaşta zafer kazanmanın şerefine pişirilip tüketilen bir tatlıydı.

Bir zamanlar saray mutfağının vazgeçilmezleri olan helva, şimdilerde değişen tüketici alışkanlıkları
nedeniyle farklı tatlarımız arasında yerini almıştır.